تعیین تاثیرات نامطلوب سیپروفلوکساسین بر بافت بیضه و سطح هورمون های جنسی خرگوش

چکیده: مقدمه : ناتوانی جنسی در 50 سال اخیر به طور قابل توجهی در انسان افزایش یافته است و یکی از شایع ترین علل بروز آن به عوامل محیطی چون اثرات نامطلوب داروهای مختلف از جمله آنتی بیوتیک های خانواده فلوئوروکینولون نسبت داده می شود. این مطالعه به منظور بررسی سمیت سیپروفلوکساسین بر بافت بیضه از طریق ارزیابی هورمونی و هیستوپاتولوژی در خرگوش به عنوان یک مدل حیوانی انجام شد. روش کار: تعداد 20 سر خرگوش آزمایشگاهی بالغ نر با متوسط وزن kg 4-2 تهیه شده و به طور تصادفی به 2 گروه درمان و کنترل تقسیم شدند. گروه درمان میزان mg/kg/day 30 سیپروفلوکساسین داخل صفاقی به مدت 14 روز دریافت نمودند. در گروه کنترل به همان شیوه تزریق سالین نرمال صورت گرفت. در زمان های 2 و 10 هفته بعد از شروع درمان، ابتدا خونگیری جهت اندازه گیری سطح سرمی هورمون تستوسترون انجام وپس از آسان کشی از هر دو گروه درمان و کنترل نمونه بافت بیضه برداشت شد و مورد ارزیابی مورفومتریک و هیستوپاتولوژی قرار گرفت. نتایج: بررسی های کمی هیستوپاتولوژی در هفته دوم پس از درمان کاهش معنادار (p<0.05) پارامترهای قطر و ارتفاع اپیتلیوم لوله های منی ساز ورتبه بندی جانسون را نشان داد که با نتایج مطالعات کیفی هم خوانی داشت. همچنین افزایش معنادار (p<0.05) پارامتر قطر هسته سلول های اسپرماتوگونی در گروه درمان دیده شد، که بیانگر تغییرات شدید دژنراتیو بافت بیضه و اختلال در روند اسپرماتوژنزمی باشد. نتایج کمی در هفته دهم پس از مصرف دارو تغییرات معناداری را در پارامترهای فوق الذکر نشان نداد در حالی که کاهش معنادار ارتفاع اپیتلیوم (p<0.05) هنوز قابل مشاهده بود، که بیانگر طی شدن روند بهبودی و باز سازی بافت بیضه است. اندازه گیری سطح سرمی تستوسترون هیچ گونه تغییر معناداری را در هیچ یک از 2 زمان نمونه گیری نشان نداد. بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق حاکی از تغییرات شدید دژنراتیو در بافت بیضه و اختلال در روند اسپرماتوژنز در حالت حاد و بهبودی و بازسازی بافت بیضه در حالت تاخیری در گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل است.